In een klein stadje in Japan, Toyoake, is begin oktober iets bijzonders gebeurd. Terwijl in de meeste steden het leven draait om het altijd-aan scherm van de smartphone, besloot Toyoake het anders te doen. Niet met harde regels of strenge controles, maar met een boodschap die de inwoners aan het denken moet zetten: “Leg die telefoon eens wat vaker weg.”
Een nieuwe gewoonte in de maak
Stel je voor: je zit ’s avonds thuis op de bank, je telefoon trilt, en je grijpt er automatisch naar. Misschien scroll je door sociale media, misschien kijk je een filmpje, misschien check je werkmails terwijl je eigenlijk al lang vrij bent. In Toyoake wil de gemeente juist dat moment doorbreken.
Daarom riepen de lokale bestuurders een nieuwe richtlijn in het leven: inwoners mogen buiten school of werk maximaal twee uur per dag op hun smartphone zitten. Geen politie die meekijkt, geen boetes, maar wel een duidelijk signaal: je gezondheid, je slaap en je sociale leven zijn belangrijker dan eindeloos scrollen.
Voor kinderen gelden striktere regels
De maatregel is vooral gericht op jongeren. In Toyoake moeten basisschoolleerlingen hun smartphone uiterlijk om 21:00 uur wegleggen, terwijl tieners om 22:00 uur moeten stoppen. Het idee is simpel: hoe eerder kinderen het scherm wegleggen, hoe beter ze slapen.
Een moeder van twee kinderen vertelde in een lokale krant dat ze de regel eigenlijk wel handig vindt: “Normaal is het elke avond een strijd om de telefoon af te pakken. Nu kan ik gewoon zeggen: de stad zegt dat het moet. Dat maakt het makkelijker.”
Niet iedereen is enthousiast
Toch klinkt er ook gemor. Een inwoner merkte op: “Twee uur per dag? Dat red ik niet eens als ik een film wil kijken. En wie bepaalt dat eigenlijk?”
Critici vinden dat de overheid zich te veel bemoeit met het privéleven van burgers. Volgens hen zou de verantwoordelijkheid om schermtijd te beperken vooral bij ouders en gezinnen moeten liggen, niet bij de gemeente.
Daarnaast wijzen sommigen op de praktische onhaalbaarheid. Hoe controleer je zoiets, als er geen sancties zijn? Wat als iemand gewoon vijf uur per dag blijft scrollen?
Waarom doet Toyoake dit dan toch?
De burgemeester, Masafumi Koki, benadrukte bij de aankondiging dat het geen verbod is, maar een oproep tot bewustwording. Volgens hem zijn de effecten van overmatig smartphonegebruik, telefoonverslaving duidelijk zichtbaar:
- kinderen die slecht slapen,
- tieners die steeds vermoeider naar school komen,
- volwassenen die nauwelijks nog tijd maken voor familie of hobby’s.
Met de nieuwe richtlijn wil Toyoake een gesprek op gang brengen. Het moet mensen helpen stil te staan bij hun gewoontes en misschien een gezondere balans te vinden tussen scherm en werkelijkheid.
Een wereldwijd probleem
Wat Toyoake doet, staat niet op zichzelf. Wereldwijd worstelen landen en steden met hetzelfde vraagstuk. In Zuid-Korea worden telefoons op scholen steeds vaker verboden. In de Japanse prefectuur Kagawa geldt al een richtlijn die gamen voor kinderen beperkt. En ook in Europa zie je dat scholen hun leerlingen vragen om hun smartphone tijdens de les in een kluis te leggen.
De boodschap is overal hetzelfde: technologie is geweldig, maar als het ons hele leven opslokt, wordt het ongezond.
De kracht van een kleine stad
Het mooie is: juist omdat Toyoake geen metropool is, maar een bescheiden stadje, krijgt dit initiatief zoveel aandacht. Het is een soort proeftuin. Wat gebeurt er als een gemeenschap samen probeert minder afhankelijk te worden van hun smartphone? Gaan mensen inderdaad eerder naar bed? Komen er meer gesprekken aan de eettafel? Of merken inwoners nauwelijks verschil?
Misschien zal de richtlijn in de praktijk niet iedereen overtuigen, maar alleen al het feit dat erover gepraat wordt, is waardevol. Want wie zichzelf de vraag stelt “Gebruik ik mijn telefoon eigenlijk te veel?”, zet al een stap richting verandering.
Een verhaal met een open einde
En zo wordt Toyoake een stad die anders durft te zijn. Geen grote revolutie, geen digitale politie, maar een zachte herinnering: het echte leven gebeurt niet op een scherm, maar om je heen.
Misschien zitten inwoners straks nog steeds langer dan twee uur per dag op hun telefoon. Misschien lukt het sommigen wél om hun schermgebruik te halveren. Maar één ding is zeker: Toyoake heeft een gesprek in gang gezet dat veel verder reikt dan de grenzen van het stadje zelf.
Want diep vanbinnen weten we het allemaal al: soms is het goed om de telefoon neer te leggen, naar buiten te kijken, en weer even écht aanwezig te zijn.
